Dziś idę walczyć - Mamo!
Może nie wrócę więcej,
Może mi przyjdzie polec tak samo
Jak, tyle, tyle tysięcy

Józef Szczepański "Ziutek" (1922-1944)

1 sierpnia obchodzimy 71. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego – bohaterskiego zrywu Żołnierzy Armii Krajowej, którzy poświęcili swoje życie w obronie wolności i niepodległości Ojczyzny.
Powstanie Warszawskie wybuchło 1 sierpnia 1944 roku o godzinie 17.00, na rozkaz dowódcy Armii Krajowej gen. Tadeusza Bora-Komorowskiego. W dniu wybuchu powstania SS-Reichsführer Heinrich Himmler, powołując się na dyspozycję Hitlera, wydał rozkaz zniszczenia miasta i wyniszczenia ludności cywilnej Warszawy.
W wyniku nalotów, ostrzału artyleryjskiego, ciężkich warunków bytowych oraz masakr urządzanych przez oddziały niemieckie zginęło od 150 tys. do 200 tys. cywilnych mieszkańców stolicy. Na skutek walk powstańczych oraz systematycznego wyburzania miasta przez Niemców uległa zniszczeniu większość zabudowy lewobrzeżnej Warszawy, w tym setki bezcennych zabytków oraz obiektów o dużej wartości kulturalnej i duchowej. Powstanie trwało 63 dni.
Powstanie Warszawskie było wielkim czynem niepodległościowym, było walką o wolność Polski, o prawo do własnego państwa, do własnych decyzji, do bycia u siebie.
Powstanie pokazało głębię miłości do Ojczyzny naszych rodaków, zdolność do poświęcenia w obronie jej niepodległości i niezależności, męstwo i heroizm mieszkańców Warszawy.
Powstanie warszawskie uznawane jest za jedno z najważniejszych wydarzeń w najnowszej historii Polski.
O godz. 17.00, czyli w godzinie „W”, w stolicy i innych polskich miastach zabrzmią dźwięki syren oraz kościelnych dzwonów.

Pamiętajmy również w modlitwie o bohaterach walki Powstania Warszawskiego.